خانه ی ذهن

 در سال 1900، صنعتگر Eusebi گوئل قطعه زمینی در شمال کاتالونیا به نام ال کارامل هیل را به امید ساخت مساکنی کوچک، خریداری کرد،
قرار بود که این منطقه ی مسکونی دارای یک کلیسای کوچک، یک پارک ، یک استودیو، و در مجموع 60 خانه باشد
بنابراین معمار آنتونی گائودی برای تکمیل پروژه انتخاب شد، اما او تنها موفق به تکمیل ساخت و ساز دو خانه شد.

این قطعه زمین امروزه باعث جلب توجه تعداد زیادی توریست و افراد محلی همان جا شده است.

دروازه پارک با دو خانه ی معروف به شیرینی زنجبیلی مشخص شده است ،
یکی از خانه ها Mind House نام دارد که سه طبقه است و
دارای یک اتاق زیر شیروانی و سقف هایی به رنگ سفید و خاکستری است
به طوری که این خانه مانند یک خانه ی افسانه ای به نظر می رسد اگر چه امروزه میزبان گالری است
و در خارج از دروازه نیز راه پله ای گسترده با یک چشمه ، تنه ی تنومند درخت، ستون هایی الهام بخش ،
سنگ هایی مصنوعی و یک مجسمه ی سمندر (نوعی مارمولک)، که تبدیل به نماد بارسلونا شده است،
وجود دارد که راه پله راهی است به بالای تپه که در آن تراسی بزرگ قرار دارد
و توسط نیمکت های بلند پیچ در پیچ احاطه شده است
به طوری که تراس پارک به عنوان یک سقف برای سالن است که با 86 ستون پشتیبانی می شود.

گائودی با این طرح، با استفاده از خرده شیشه های رنگارنگ
و سقف هایی با جریان هوای آزاد و با فضای بیرونی به رنگ سفید و خاکستری
برای دو خانه ی معروف به شیرینی زنجبیلی، اثری جذاب و دیدنی به وجود آورد.
همچنین گائودی روشی به کار برد تا با استفاده از کاشی های رنگارنگ
و نیمکت های پیچ در پیچ با برجستگی های کوچک مانع
از خیس شدن  محیط پس از باران شود تا مردم بتوانند
به راحتی روی نیمکت ها بشینند و همچنین بتوانند مکالمات خصوصی،
حتی در ملاء عام داشته باشند بنابراین این امر باعث شد
تا این اثر به یکی از خلاق ترین پروژه های معماری شناخته شود
و پس از اینکه توسط بارسلونا خریداری شد در سال 1922 به مکانی عمومی برای بازدید مردم تبدیل شد.